Het begin van een lange reis naar China!

Hallo allemaal,

Het is inmiddels al zo'n twaalf dagen geleden dat ik ben vertrokken naar China.
Dus het wordt wel eens tijd dat ik iets van mij laat horen.
Daarom zal ik maar bij het begin beginnen, namelijk de reis.

Zondag ochtend rond half 9 kwamen we aan op Schiphol. Om de vlucht van half 12 te hebben richting Londen. Deze vlucht was gemakkelijk te halen dus voordat ik naar de gate zou gaan zijn we nog iets gaan drinken. Vervolgens heb ik afscheid genomen van Maaike en 'ons mam en ons pap'.
De vlucht van Schiphol naar Londen ging goed en duurde zeker niet lang. Daarna kwam het overstappen van het vliegtuig naar Longen naar het vliegtuig naar Shanghai, dit ging ook heel gemakkelijk.
Deze vlucht van Londen naar Shanghai was een vlucht die 10 uur en 30 minuten zou duren. En volgens de verwachting zou ik om 10 voor 8 aankomen.
Deze vlucht was zeer comfortabel, omdat ik voldoende beenruimte had en ik films kon kijken op het scherm in het vliegtuig. En ook klopte de verwachting want ik kwam om 9 voor 8 aan op het vliegveld in Shanghai.

Eenmaal aangekomen in Shanghai, moest ik mijn bagage op gaan halen. Dit was al een hele uitdaging, omdat alle tekst al in het chinees was. Maar door de menigte te volgen kwam ik aan bij de bagage band.
Toen ik mijn koffers had opgehaald, ben ik door de Duane heen gegaan en daar kwam ik al snel de man van Topigs tegen die op mij stond te wachten.
Zijn naam is Neil, hij stond te wachten op mij samen met zijn Chinese collega Jerry.
Nadat ze zich voorgesteld hadden zijn we naar een lunch gedeelte gegaan.
Hier ontmoette ik ook Pieter, dit is iemand van Topigs die ik al eerder gesproken had. Hiermee heb ik toen een deel van mijn opdracht doorgesproken.

Na wat te hebben gedronken kwam ook een Vietnamese Vrouw(Laura is haar Engelse naam en haar Vietnamese naam is Kim Long) er bij zitten, zij was een dag eerder aangekomen in China en ging de zelfde dag met Neil, Jerry en mij mee naar Qingdao. (Pieter vloog niet mee naar Qingdao, hij werkt op het hoofdkantoor van Topigs in Shanghai.)
In deze lunchroom hebben we nog zitten kletsen tot we naar het vliegtuig naar Qingdao moesten.

De volgende vlucht van Shanghai naar Qingdao duurde ongeveer 2 en een half uur en dit was een vlucht waar bijna alleen Chinezen aan boord waren dus we trokken nogal wat belangstelling. Ook de veiligheidsinstructies waren nogal lastig te verstaan, omdat deze in chinees waren uitgelegd.

Toen we aankwamen in Qingdao stonden Ray en Zhigang op ons te wachten.
Ray is een Engelsman die woont in Qingdao en werkt voor Topigs China.
De andere persoon is Zhigang, hij is manager van de boerderij in Qingdao.

Na wat overlegt te hebben over wat we zouden gaan eten en waar, zijn we uiteindelijk eerst met een busje naar het hotel gereden in Qingdao.
Dit was al een hele beleving, omdat het verkeer in China een chaos is. Zo was er een stuk wat bedoeld is als snelweg, waarbij in het midden van de weg een graafmachine bezig was die enkel een paar pionnen op zo'n 5 meter afstand van zich had staan.
De volgende dag zouden we pas naar de boerderij gaan, dus deze nacht hebben we nog in een hotel overnacht.
Vervolgens zijn we gaan eten, dit was de eerste echte uitdaging namelijk: Het eten met de zogeheten Chopsticks.
Toen ik vertelde dat ik niet goed wist hoe ik met deze ''stokjes'' moet eten moest Ray lachen en legde hij het mij uit.
Het viel uiteindelijk erg mee, want aan het eind van de avond lukt het zelf de noten ermee op te pakken (en noten zijn best lastig met Chopsticks).
Een ander ding wat Ray en Neil mij meteen vertelde tijdens het eten in China is: 'Vraag niet wat het is, proef het en als je het lekker vind eet je er meer van en als je het niet lust spuug je het uit, maar vraag nooit wat het is, want dan lus je het misschien niet meer.'
Dus na van alles te hebben gegeten wat zeer lekker was, zijn we terug gegaan naar het hotel.

De volgende dag kwam het eerste ontbijt in China.
Dit klinkt als niet veel speciaals, maar dat is het wel als je niet gewend bent om warm te eten als ontbijt.
Dat was het eerste waar ik aan moest wennen in de eerste dagen, omdat elke maaltijd warm eten is.

Na te hebben ontbeten zijn we vertrokken in de richting van de boerderij.
Onderweg vertelde Neil en Ray over de stad Qingdao en dat er geen project te groot was in de stad.
Zo worden er complete flats gebouwd in een paar maanden tijd.
Ook vroeg ik aan Ray of hij de weg wist in de stad, hij vertelde mij dat hij na enige tijd er al te hebben gewoond nog altijd gebruikt maakte van de taxi's, omdat de weg er gewoon niet te vinden was als je geen chinees spreekt of kan lezen.
Hij vertelde ook dat hij recent was begonnen met het gebruiken van de bus voor kleine stukjes. En enkel ook alleen kleine stukjes, omdat hij al meerdere keren ook met het zelfde bus nummer op een andere plek uitgekomen was. Hier werd dan ook snel weer duidelijk dat de taal een lastig obstakel is in China.

Toen we eenmaal gearriveerd waren op de boerderij moesten we douche en daarna werden we ontvangen in de meeting room.
Na wat gedronken te hebben kreeg ik mijn kamer te zien.
De kamer is best groot met een mooi bureau en een groot bed.
Vervolgens heb ik wat spullen uitgepakt en ben ik gaan slapen.

De volgende dag was het ontbijt weer om half 7. Dit ontbijt was wederom warm eten. Alhoewel het ontbijt warm eten was, was het wel lekker.
Deze dag en de volgende drie dagen moesten ik en Laura nog in quarantaine blijven, voordat we bij de dieren mochten komen.
In deze dagen mochten we wel gewoon in de slaapgedeelte komen.
Deze dagen van quarantaine waren voor mij niet zo verkeerd, omdat ik zo mijn jetlag een beetje gemakkelijk kon verwerken.

Op de tweede dag van Quarantaine gingen Neil, Jerry en Ray de volgende dag weer naar huis, dus deze avond kregen we een 'Special Meal'. Dit was een soort van introductie van mij en Laura aan het personeel op de boerderij.
Hierbij werd er flink gegeten en gedronken. Zo zijn we langs elke tafel geweest om te proosten. Je krijgt dan een bekertje en een fles bier van 0.6L en bij elke tafel moet je beker vol zijn. Vervolgens word er gezegd: 'Bottoms Up' en moet je je beker leeg drinken. Daarna komen er steeds mensen een praatje met je maken, en dit gebeurt niet heel gewoon in het Engels. Nee, dit moet met handen en voeten doordat de meeste niet veel Engels spreken.
En als het gesprek dan is afgelopen dan word er weer hetzelfde gezegd, namelijk: 'Bottoms Up' en word er gedronken.
Na deze maaltijd was het ongeveer half 11 en zijn Neil, Ray en Jerry vertrokken.
Na afscheid te hebben genomen ben ik naar bed gegaan.

Na drie dagen in Quarantaine te hebben gezeten, kregen ik en Laura een rondleiding van Huoming. Dit is een Chinese vrouw die technisch manager is. Dit was een zeer interessante rondleiding. Zo kregen we de verschillende genetische lijnen (Genetisch verschillende soorten varkens) uitgelegd die aanwezig zijn op de boerderij. Na de rondleiding was het 11 uur en dat betekend hier pauze. En wel een lange pauze van 3.5 uur.
Dus toen het half 3 was ben ik zelf weer de boerderij op de gegaan en heb ik zelf een ronde gemaakt op de boerderij.
Toen het eenmaal half 7 was, ben ik gaan douche en gaan eten.
Na het eten heb ik nog even op de computer wat werk gedaan en ben ik gaan slapen.

Inmiddels is het Zaterdag 30 Augustus en ben ik begonnen met het werken in de kraamhokken.
De 'Supervisor of Farrowing' oftewel de manager van de kraamhokken kan ik het goed mee vinden hij heet Wangchang Wang en hij spreekt ook een beetje Engels. En hij zij ook in zijn Engels dat ik hem maar Andy moest noemen, want dat was makkelijker.
Ik ben inmiddels aardig gewend aan het 3x op een dag warm eten, en ook aan het eten op de boerderij.
Soms is het eten nog wel wat pittig.
Verder zegt de kok telkens dat ik moet aankomen en dat dat wel moet lukken met zijn eten als ik maar genoeg opschep.

Na enkele dagen in de kraamstal te hebben gewerkt is het vandaag 3 september en ga ik een dag werken in de Nusery, oftewel bij de gespeende biggen tot 25 kilo.
Ook dit bevalt me goed en hier kan ik het goed vinden met de 'Supervisor' en de andere oudere man die hier werkt.

De laatste twee dagen ben ik aan het werk geweest in de 'Finishing rooms' Dit is waar de dieren vanaf 25 Kilo worden grootgebracht tot ze naar de slacht gaan, of worden verkocht als fokgelt (Voor de mensen die het lezen en niet weten wat een fokgelt is, dat is een varken dat een moeder zal gaan worden.).
Het werken in deze afdeling van de boerderij is leuk, maar ook zwaar.
Hier worden sommige afdelingen namelijk met zakken voer gevoerd. Normaal zou dit geen probleem zijn als dit zakken van 25 kilo waren ,volgens de Nederlandse Arbowet toegestaan zijn.
Maar hier in China is de Nederlandse Arbowet niet van toepassing en zijn de zakken 40 kilo.
Des al niet te min is het voeren van de dieren met deze zakken wel leuk werk om te doen.

En nu kom ik toch aan het einde van mijn verslag van deze dagen.

Dan zeg ik: Huijan oftewel tot snel

Ps. Mocht er iemand nog een leuke vraag hebben of iets dergelijks, dan kan je mij altijd skype.
Mijn skype is:
lars_bovenkamp@hotmail.com